Վայոց Ձոր

ՀՀ-ի Դատական համակարգը

1.Դատարան

Արդարադատության մարմին է:

2.Երբ է ընդունվել օրենք դատարանի մասին ?

1996թ. նոեմբերին հրապարակվեց ՀՀ նախագահի հրամանագիր ՙՀՀ-ի դատաիրավական բարեփոխումների մասին՚:

3.Երբ է ընդունվել օրենք եռաստիճան դատարաների մասին?

1999 թ. հունվարի 12 –ին :

4.Որոնքեն այդ դատարանները?

Արաջին, Առաջինատյանիդատարան- ընդանուր իրավասության դատարան

Եկրորդ, Վերաքնիչդատարան:

Երրորդ, Վճռապետդատարան:

5.Հայաստանի Հանրապետությունում ուրիշ  ինչ դատարաներ են գործում?

Գործում են նաև վարչական դատարան, տնտեսական դատարան  և սահմանադրական դատարան :

6.Միջազգային ինչ դատարաներ գոյություն ունեն ?

 Մարդու իրավունքների պաշտպանության միջազգային դատարանը , որը գտնվում է Հոլանդիայում, Հագա քաղաքում :

 Միչազգային, ռազմական, զինվորական դատարան , որը գտնվում է Բելգիայում :

 Միաորվաց ազգերի կազմակերպության դատարանը ,որը գտնվում եմ ԱՄՆ , Նյու - Յորկում :

Маленькая собачка Коко

 Законодательница моды Коко Шанель на самом дели звали Габриэль. Детство будущей мировой знаменитости прошло в сиротском приюте , а в 12 лет она оказалось в католическом.

монастыре. Здесь под руководством монахинь она научилась шить , кроить и гладить. Достигнув совершеннолетия, девушка уехала небольшой город  , где начала работать обычной портнихой . Габриэль много трудилась и мечтала о совсем другой жизни ,но у нее не было никаких  перспектив – у сироты не имелось ни денег, ни знакомств ни связей .Одной из отдушин стала музыка – девушка очень любила петь и даже надеялась стать певицей . Но вокальные данные  Габриэль оказались  боле чем скромными , и с мечтой о сцене пришлось расстаться. С тех пор у нее навсегда осталась милое прозвище Коко – в честь одной из песенок, которые девушка исполняла в маленьких кафе для своих друзей. Это была песенка о маленькой собачке Коко , потерявшейся шумном и огромном Париже

 Մոդայի հիմնադիր  Կոկո Շանելին իրականում կոչել են Գաբրիել : Ապագա համաշխարահին հայտնիի մանկությունը անցել է մանկատանը, 12 տարեկանում նա հայտնվել է կաթոլիկ միաբանությունում: Այստեղ միանձնուհիների ղեկավարությամբ , նա սովորել է կարել , կտրել , արդուկել: Դառնալով չափահաս  նա հեռանում է մի փոքրիկ քաղաք , որտեղ նա սկսել է աշխատել  որպես սովորական դերձակ: Գաբրիելը շատ էր աշխատում և երազում էր մի ուրիշ կյանքի մասին , բայց   չկար ոչ մի հեռանկար, այդ որբը չուներ ոչ փող, ոչ  ծանոթներ, ոչ կապեր: Մեկը , որը հոգուց էր գալիս , դառցավ  երաժշտությունը, նա սիրում էր երգել, և նույնիսկ հույս ուներ դառնալ երգչուհի: Բայց ոկալային տվյալները  Գաբրիելի մոտ ավելի  համեստ էին, և   բեմի   մասին երազանքից նա ստիպված էր բաժանվել : Այդ ժամանակից ի վեր ընդմիշտ մնաց քնքուշ մականունը Կոկո. ի պատիվ մի երգի , որը նա երգում էր մի փոքրիկ սրճարանում իր ընկերների համար: Դա մի երգ էր փոքրիկ շան մասին , որը կորել էր հսկայական, աղմկոտ Փարիզում:

Եղիշե Չարենց

Գիշերն ամբողջ հիվանդ, խելագար,

Գիշերն ամբողջ հիվանդ, խելագար, 

Ես երազեցի արեւի մասին:

Շուրջս ո՛չ մի ձայն ու շշուկ չկար –

ունատ էր շուրջս՝ գիշեր ու լուսին:

Ես երազեցի արեւի ոսկին,

Տենչացի նրա հրաշքը խնդուն՝

Ուզեցի սիրել շշուկն իմաստուն՝

Արեւանման, արնավառ խոսքի, –

Բայց շուրջս այնպես գունատ էր, տկար –

Խոսքեր չկային, ու արեւ չկար …

Կյանքը

Կյանքը – երգի, երկնքի՜ պես անհո՜ւն, անհո՜ւն, –

Կյանքը – կորած աստղերի՜ պես հազարանուն:

Կյանքը – կրակ ճահիճներում՝ կա ու չկա, –

Կյանքը – ճամփորդ, սպասված հյուր, որ պետք է գա:

Կյանքը – երգի, երկնքի՜ պես անհո՜ւն, անհո՜ւն, –

Կյանքը – կորած աստղերի՜ պես հազարանուն …

ԱՌԱՎՈՏ

Իմ անցած օրերի պես,

Հնացած օրերի պես,

Ես արդեն հեռացել եմ,

Հնացել եմ ես.

Ես արդեն հնացել եմ,

Ես արդեն հիմա ծե՜ր եմ,

Հեռացել ու անցել եմ –

Ծերացել եմ ես:

Բայց այս վառ օրերի մեջ,

Երբ հողմերն աղմկում են,

Աղմկում ու երգում է

Անցած սիրտը իմ.

Ես կարծես դեռ ջահել եմ,

Ինձ կարծես հմայել են,

Եվ իմ սիրտը պահել է

Կրակները հին: –

Ախ, գիտեմ, որ այդ դո՛ւ ես,

Որ այդպես հմայում ես,

Հմայում ու նայում ես

Օրերում այս հուր.

Դու անուշ կարկաչում ես,

Դու կանչող մի հնչյուն ես,

Կարկաչում ու կանչում ես,

Չգիտեմ, թե ո՞ւր:

Եվ հիմա ես լսում եմ,

Որ վերջին երազում իմ

Քո կարոտն սկսում է

Իմ հոգին հուզել –

Ես կարծես ծերացե՜լ եմ,

Ծերացել ու դարձե՜լ եմ

Ու նորի՜ց երազել եմ

Կարոտանք ու սեր…