Маленькая собачка Коко

 Законодательница моды Коко Шанель на самом дели звали Габриэль. Детство будущей мировой знаменитости прошло в сиротском приюте , а в 12 лет она оказалось в католическом.

монастыре. Здесь под руководством монахинь она научилась шить , кроить и гладить. Достигнув совершеннолетия, девушка уехала небольшой город  , где начала работать обычной портнихой . Габриэль много трудилась и мечтала о совсем другой жизни ,но у нее не было никаких  перспектив – у сироты не имелось ни денег, ни знакомств ни связей .Одной из отдушин стала музыка – девушка очень любила петь и даже надеялась стать певицей . Но вокальные данные  Габриэль оказались  боле чем скромными , и с мечтой о сцене пришлось расстаться. С тех пор у нее навсегда осталась милое прозвище Коко – в честь одной из песенок, которые девушка исполняла в маленьких кафе для своих друзей. Это была песенка о маленькой собачке Коко , потерявшейся шумном и огромном Париже

 Մոդայի հիմնադիր  Կոկո Շանելին իրականում կոչել են Գաբրիել : Ապագա համաշխարահին հայտնիի մանկությունը անցել է մանկատանը, 12 տարեկանում նա հայտնվել է կաթոլիկ միաբանությունում: Այստեղ միանձնուհիների ղեկավարությամբ , նա սովորել է կարել , կտրել , արդուկել: Դառնալով չափահաս  նա հեռանում է մի փոքրիկ քաղաք , որտեղ նա սկսել է աշխատել  որպես սովորական դերձակ: Գաբրիելը շատ էր աշխատում և երազում էր մի ուրիշ կյանքի մասին , բայց   չկար ոչ մի հեռանկար, այդ որբը չուներ ոչ փող, ոչ  ծանոթներ, ոչ կապեր: Մեկը , որը հոգուց էր գալիս , դառցավ  երաժշտությունը, նա սիրում էր երգել, և նույնիսկ հույս ուներ դառնալ երգչուհի: Բայց ոկալային տվյալները  Գաբրիելի մոտ ավելի  համեստ էին, և   բեմի   մասին երազանքից նա ստիպված էր բաժանվել : Այդ ժամանակից ի վեր ընդմիշտ մնաց քնքուշ մականունը Կոկո. ի պատիվ մի երգի , որը նա երգում էր մի փոքրիկ սրճարանում իր ընկերների համար: Դա մի երգ էր փոքրիկ շան մասին , որը կորել էր հսկայական, աղմկոտ Փարիզում: