Ես կարողանում եմ,,,,,

     Երբեմն ես սեպտեմբերի մեկը նմանեցնում եմ Ամանորին, երբ բոլորս սպասում ենք մի նոր հրաշքի կամ մի նոր զգացողության և փոփոխության: Այս սեպտեմբերը իմ համար դարձավ հենց այդպիսին: Այս պահին մի փոքր ժպիտով եմ հիշում, թե ինչպես էի ես սպասում առավոտվան, որպեսզի վեր կենամ և գնամ իմ նոր դպրոցը: Ես արդեն մտքումս ունեի նրա նկարագիրը և այն ինձ համար կյանքի մի նոր փուլ էր, որ ես ուզում էի սկսել  լավ տրամադրված և լի հույսերով: Նախքան սեպտեմբերը ես առիթ էի ունեցել ծանոթանալ դպրոցին, ուսուցիչներին և արդեն ունեի թեթև նկարագիր դպրոցի մասին:

           

Եվ ահա սեպտեմբերի մեկ. Թեթև հուզմունք, լի հույսեր, լարված ժպիտներ: Այդ օրը անցավ հետաքրքիր և միևնույն ժամանակ խառը . նոր մարդիկ, նոր առարկաներ, նոր դպրոց և վեջապես նոր մասնագիտական ընտրության հնարավորություն: Օրը անցավ լավ, տուն վերադառնալիս ես փորձում էի մտաբերել բոլորի անունները, ովքեր հասցրել էին ծանոթանալ ինձ հետ:

Ես անհամբեր սպասում էի հաջորդ օրվան, արդեն հետաքրքրված դպրոցի ապագա ծրագրերով, ամենաշատը հետաքրքրված լինելով ճամբարներով, մեր արշավներով և կազմակերպվող ցուցահանդեսներով: Մեր առաջին արշավը դեպի Բյուրական էր, մի քանի օր, որը մեզ հնարավորություն տվեց ավելի լավ ճանաչել միմյանց, ապրելով միասին և վայելելով շրջակա բնության գեղեցկությունը և թարմությունը:

Մենք դեռ գտնվում էինք մեր առաջին արշավի գեղեցիկ ազդեցության տակ, երբ մեզ տրվեց ևս մեկ արշավի հնարավորություն: Արշավ դեպի Հրազդան: Այն գեղեցիկ էր, որտեղ ապրում էին բարի և հյուրասեր մարդիկ, սակայն նրանք աչքաթող էին արել բնությունը, չհետևելով շրջակա միջավայրի մաքրությանը: Երրորդ արշավը ամենահետաքրքիրն էր և ամենազվարճալին: Այդ արշավը հանգստանալու լավ հնարավորություն էր: Մենք, կարծես թե գտնվում էինք մի այլ աշխարհում, որտեղ տիրում էր բնության ուժը և բնության գեղեցկությունը:: Ամսի 22-ին մեր դպրոցին հրավիրեցին Գյումրի ցուցահանդես , որին մասնակցում էին մեր ուսուցիչները, ցուցահանդեսը նվիրված էր Հայոց Եղեռնի  100-ամյակին՝  <<Կամք  առ կյանք>>: Մայիսի 2-ին մենք  այցելեցինք Ծաղկունք գյուղ, իսկ ճանապարհին մենք կանգ առանք  Սևանա լճի մոտ,

Սևանում շատ  ցուրտ էր, բայց   տեսնելով այդ  գեղեցկությունը   հոգիդ լցվում էր  տաքությամբ :

            Դպրոցում ես ծանոթացա նոր դասավանդման մեթոդների, որոնց շնորհիվ մենք ավելի լավ էինք կարողանում արտահայտել սեփական ձգտումները: Դա ինքնաարտահայտվելու և սիրած զբաղմունքով զբաղվելու լավ հնարավորություն էր:  Ես դեռ մանկուց սիրում եմ նկարել, քանդակներ անել, պարել այդ իսկ պատճառով դրանք դարձան իմ ամենասիրած առարկանները: Ուսուցիչների օգնությամբ ես սկսեցի ավելի լավ նկարել, գտնել այն ոճը, որով կուզենայի պատկերել իմ բոլոր նկարները:

Քանդակագործության ժամանակ  ես հնարավորություն ունեցա քանդակել իմ սիրած մուլտհերոսներին՝ փորձելով առավելագույնս նրանց կենդանացնել: Մենք ունենք նաև այլ առարկաներ, ինչպես օրինակ՝ օտար լեզու,մաթեմատիկա, հայոց լեզու և գրականություն, հայոց պատմություն, տնտեսագիտություն,փիլիսոփայություն,  էկոլոգիա :

 Մեր դպրոցում կան  տարբեր ակումբներ,  որոնցից ես  ընտրել եմ  մուլտիպլիկացիան , ինձ դուր է  գալիս  այդ  ակումբը , ես  փոքրուց հիանում էի այդ  գործով եվ ուսումնասիրում, և  մենք ունենք  ուսուցիչներ,  որոնք մեզ բացատրում և  ցույց են  տալիս, թե ինչպես է ստեղծվում մուլտֆիլմը:  Առաջին օրերին մեզ տրվեց  հնարավորություն  ընտրել մի կերպար , և  ահա  ես պատրաստեցի   առաջին կերպարը,  որին  շունչ  տալու համար ես  սպասում եմ, թե  երբ  եմ նկարելու իմ առաջին մուլտֆիլմը: Այն ես կցուցադրեմ մարդկանց  նրանց կարծիքը իմանալու համար: 

           

   

Երկրորդ կիսամյակի ընթացքում ավելացավ  ևս մի նոր առարկա՝ առողջագիտություն, որը  հնարավորություն տվեց  ավելի լավ ճանաչելու մարդու  օրգանիզմը և մենք այդ դասաժամերի ընթացքում  սովորեցինք  առաջին օգնություն ցույց տալ :

Այս  տարվա  ընթացքում մեզ հնարավորություն տրվեց ցուցադրել մեր  լավագույն նկարները:  Ցուցահանդեսի ժամանակ  հյուրերը  նայում էին    մեր գործերը՝ հայտնելով իրենց կարծիքը:  Ես շատ ոգևորվեցի, երբ իմացա, որ  հյուրերին հետաքրքրել էին իմ նկարները: Ես  ուրախացա, որ հյուրերը հավանեցին իմ գործերը և հասկացա, որ նկարելը   ինձ մոտ իսկապես ստացվում է: Հիմա համեմատում եմ իմ հին ու նոր նկարները և  զգում առաջընթաց:

  Առաջին տարին արդեն  ավարտում ենք, մեզանից  հեռանում են մեր տասներկուերորդ դասարանցիները,  մի փոքր տխուր է, քանի որ մենք նոր էինք  ընկերացել նրանց հետ, բայց ինչ արած . ՛՛Մնաք բարով մեր  տասներկուերորդ դասարանցիներ՛՛ :