Գյումրի

Ամսի 22-ին մեր դպրոցին հրավիրեցին Գյումրի ցուցահանդես , մասնակցում էին մեր ուսուցիչները, ցուցահանդեսը նվիրված էր հայոց եղեռնի  100-ամյակին՝  <<Կամք  առ կյանք>>: Ես  շատ ուրաղացա, որ  հնարավորություն ստացա  տեսնել իմ ուսուցիչների  նկաները  և միևնույն  ժամանակ այցելել Գյումրի :

Գյումրի հասնելուց առաջ մենք այցելեցինք Մաստարաի Սուրբ Հովհանես եկեղեցին, ինձ շատ դուր եկավ այդ  եկեղեցին , մենք մի փոքր հանգստացանք,  նկարվեցինք 

եվ շարունակեցինք  մեր ճանփորթությունը,  հետո մենք այցելեցինք  Մարմաշեն եկեղեցի,  այնտեղ կար մի պապիկ, ով  բացեց  եկեղեցու  դռները  մեզ համար,  մենք վերցրեցինք  նրանից  հարցազրույց. նա մի փոքր պատմեց մարմաշեն  եկեղեցու մասին , մենք  այդտեղ  տնկեցինք  ծառեր,
և  շարունակեցինք  մեր ճանապարը դեպի Գյումրի : Գյումրին գեղեցիկ էր նույնիսկ  իր  փլատակներով , ես  կցանկանայի  տեսնել այն ժամանակների Գյումրին եվ համեմատել այսօրվա Գյումրիի հետ:  Հետո մենք  դուրս  եկանք  և  մի  փոքր  զբոսնեցինք. ժամանակը սահմանափակ Էր, մենք  պետք է  հասցնեինք  ամեն ինչ անել , այդ իսկ պատճառով մենք  երկար  չմնացինք , 

 մենք  գնացինք մի շատ հետաքրքիր թանգարան՝ Ժողովրդական ճարտարապետության և քաղաքային կենցաղի թանգարան՝ ծանոթացում ժողովրդական արհեստներին:

Դուրս  գալուց  առաջ ես իմացա,  որ մեր դպրոցի Ստելայի հեռախոսը  գողացել են , մենք  շատ վախեցանք  և սկսեցինք ստուգել մեր պայուսակների և գրպանների  պարունակություները:  

Հետո մենք  հասանք  Ստիլ ցուցահանդես , այնտեղ  կային գեղեցիկ նկարներ ,ամեն մի նկարի մեջ կարելի էր  գտնել իմաստ, ես  նկարի  միջոցով հասկացա  թե մարդիկ ինչ են զգացել  այդ օրերին,  ինձ շատ դուր եկան  այդ  նկարները ,

նկարները  դիտելուց  հետո մենք  դուրս  եկանք  և  այցելեցինք  Գյումրիի  Ամենափրկիչ եկեղեցին , ինձ դուր եկավ այդ  եկեղեցու կառույցը: 

 Դասատուները դուրս գալուց   նկատեցին ոստիկանություն և նրանք որոշեցին տեղեկություն հայտնել գողության մասին և մենք  գնացինք ոստիկանական բաժին, մենք  նստած սպասում էինք, թե  ինչ կպատահի :  Եվ  ահա  մի քանի  րոպե անց  նրանք  դուրս  եկան շատ  լավ տրամարությամբ , մենք մի փոքր զարմացանք և մտածեցինք, որ  կարող է նրանք  գտել են հեռախոսը , բայց պարզվեց, որ ոչ, ուղղակի նրանք  շատ  լավ տպավորություն են  ստացել :Մենք շատ հոգնած էինք  և ցանկանում էինք  գնալ տուն,  բայց  ճանապարին մեզ միացան  գծանկարի ուսուցիչը և մեր  տնօրենը, մի փոքր շարժվելուց հետո մեր  տնօրենը նկատեց մի գյուղ, որտեղ  ապրում  էր  նրա  մտերիմ ընկերը  և նա տաղանդավոր արվեստագետ էր:   Նա  ասեց, որ  մենք  չենք  կարող  արհամարհել եվ  չգնալ   այդ  արվեստանոցը : Եվ մի քանի րոպե  համոզելուց  հետո  մենք  գնացինք  Համլետ  Հովհանիսյանի արվեստանոց : Ինձ շատ դուր  եկավ  այդ  մարդը՝  շատ բարի աջքերով,  ժպիտով մարդ, նա  ուներ  շատ  գործեր  և  կային  նաև գործեր  դեռ  չվեջացրած,  մի փոքր շրջայցից հետո մենք  գնացինք և նստեցինք ավտոբուս , բայց մեր ուսուցիչները  մնացին հարցազրույց  վերցնելու համար ,  մինչ  ուսուցիչների  գալը մենք շփվեցինք, խաղեր  խաղացինք, ծիծաղեցինք:  Մի քիչ  հետո  վերադարցան մեր  ուսուցիչները և մենք  ճանապահը շարունակեցինք  դեպի Երևան , ճանապարհին մենք  որոշեցինք մի փոքր  քնել, և այդպես հասանք  Երևան , ես և Աստղիկը մի փոքր շուտ դուս եկանք  ավտոբուսից, ճանապարին՝ դեպի տուն, մենք  կիսվեցինք   կարծիքներով այդ օրվա մասին :  Այդպես  անցավ այդ  օրը՝ ծիծաղալի,  լարված և շատ լավ տպավորություններով: